พระไตรปิฎก เป็น
คัมภีร์ที่บรรจุคำสอนของ
พระพุทธศาสนา ซึ่งเรียกรวมๆ ว่า
พุทธธรรม คำว่าพระไตรปิฎกมาจาก
ภาษาบาลี ติปิฏก แปลว่า
ตะกร้าสามใบ หรือคำสอนสามหมวด (
ติ หมายถึง
สาม ปิฏก หมายถึง
ตำรา คัมภีร์ หรือ
กระจาด) สันนิษฐานว่าที่มาของคำว่าพระไตรปิฎกน่าจะมาจากการที่พระภิกษุจดจารึก คัมภีร์ใส่ลงในใบตระกูลปาล์มและใส่ลงในตระกร้า ถ้าอาศัยหลักฐานทางวิชาการ เชื่อว่าไตรปิฎกเป็นชื่อที่ใช้กันมาก่อนจะ
สังคายนาครั้งที่ 3 เพราะมีการใช้คำพูดว่า "ไตรปิฎก" ในประวัติศาสตร์ยุค
พระเจ้าอโศกก่อนการสังคายนา ครั้งที่ 3 จึงเชื่อได้ว่าหลังสังคายนาครั้งที่ 2 พระสงฆ์มีการแยกพระอภิธรรมออกจากพระสูตรแล้วเมื่อสังคายนาครั้งที 3 จึงแยกอย่างเป็นเรื่องเป็นราวจริง ซึ่งคำสอนสามหมวดนี้ ได้แก่
- พระวินัยปิฎก หรือ พระวินัย ได้แก่ประมวลระเบียบข้อบังคับของบรรพชิตที่พระพุทธเจ้าทรง บัญญัติไว้สำหรับภิกษุและภิกษุณี
- พระสุตตันตปิฎก หรือ พระสูตร ได้แก่ประมวลพระพุทธพจน์ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงยังที่ต่างๆ ให้เหมาะกับบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ มีเรื่องราวประกอบ
- พระอภิธรรมปิฎก หรือ พระอภิธรรม ได้แก่ประมวลคำสอนที่เป็นหลักวิชาการล้วนๆ ไม่เกี่ยวด้วยบุคคลหรือเหตุการณ์ ไม่มีเรื่องราวประกอบ
พระไตรปิฎกมีเนื้อหารวมทั้งสิ้น 84,000
ธรรมขันธ์ ฉบับพิมพ์
ภาษาไทยนิยมจัดแยกเป็น 45 เล่ม เพื่อหมายถึงระยะเวลา 45
พรรษาแห่ง
พุทธกิจ
ติดตามพระไตรปิฎก บทที่น่าสนใจได้ต่อไป...
No comments:
Post a Comment